Tijdrijden wordt ook wel als de meest zuivere manier van wielrennen gezien. Boris Romers lijkt die discipline meer dan te beheersen. Hard rijden maar zorgen dat je niet kapot gaat, maar als je nog sprinten over de finish komt heb je kostbare seconden onderweg laten liggen en had er misschien wel meer ingezeten. Afgelopen weekend pakte Boris Romers de gele trui in de proloog om die het hele weekend om de schouders te houden. Boris nam niet alleen Geel mee naar Rozenburg maar ook de Witte trui van de beste tijdrijder.
Tijdritten waren de basis voor het succes van Boris Romers tijden de Internationale jeugdmeerdaagse van Rijswijk. Wat goed is komt snel en dat lijkt zeker ook voor het Rozenburgse wielertalent Boris Romers. Boris is niet alleen een getalenteerd tijdrijder maar ook goed in de sprint en schuwt het werk niet als het op stoempen aankomt. In de Internationale jeugdmeerdaagse van Rijswijk was de Rozenburger vanaf de eerste meters te sterk voor de concurrentie.
“De proloog begon gelijk goed. Hij was ongeveer 1 km lang dus ik moest echt heel de tijd voluit rijden. Pijn lijden dus. Ik reed zonder Garmin en wist niet hoe hard ik ging maar harder dan voluit kon ik toch niet”, vertelde Boris een paar uur voor de start van de volgende (klim)tijdrit vanuit het Limburgse Vaals. “Uiteindelijk had ik 47,5km/u gemiddeld.” De snelste tijd en kreeg Boris zowel de gele- als ook de witte trui om de schouders. Op de puntenkoers kwam Boris niet aan de start en liet die wedstrijd over aan ploeggenoot Lars Seldenthuis ,maar bleef wel in het geel. De ploegentijdrit of zoals de organisatie het noemde ploegen sprint was ook voor de ploeg van Boris Romers, Cervélo-GOODZO. “ De ploegentijdrit reed ik met Lars Seldenthuis en lars Rouffaer. Lars rouffaer startte op kop daar achter ik en achter mij Lars seldenthuis. De ploegentijdrit was ook weer rond 1 km lang. Het rondje had maar twee bochten. Om het tempo hoog te houden reed ik het langste stuk op kop. Uiteindelijk hadden we de eerste tijd op minder dan een halve seconde verschil.”
Criterium
“Het criterium ging ook goed. Ik weet niet precies meer hoe lang die was. Ik was een paar keer weg, maar zonder succes en ik heb ook een paar gaten gedicht. Uiteindelijk kwam het uit op een massasprint ik begon vanuit het 3e wiel. Ik sprong uit het wiel en was het zo hard als het kon tot de streep. Het was genoeg voor de overwinning. Ik had een maximale snelheid van 59,6 km/u. Mijn ploegmaat Lars rouffaer eindigde op de tweede plaats. “
De lange tijdrit individueel
“De lange tijdrit liep naar wens. Ik startte als laatste en mijn ploegmaat Lars rouffaer voor mij. De tijdrit was 5,9 km. De start was goed maar op het keerpunt ging ik niet zo hard. Op 3/4 van de tijdrit had ik m’n ploegmaat ingehaald ( er zat bij de start 30 sec tussen ). Ik had uiteindelijk de eerste tijd van 7 min en 54 sec.”
De omloop (wegwedstrijd)
“De omloop ging ook goed ik reed veel van voren maar ik probeerde niet weg te komen omdat Lars Seldenthuis 3 seconde van het podium stond voor de gele trui, dus reed Lars Seldenthuis half koers weg met twee anderen. Door de ouders wisten we goed hoeveel seconden er tussen zat waardoor ik wist of het gat weer iets kleiner moest worden of dat ik het peloton weer stil moest leggen. In het laatste rondje was ik zelf met een iemand anders bijna weggereden maar toen kwam jammer genoeg het peloton er weer bij. Vanaf toen wachtte ik maar op de sprint van het peloton. Doordat er in het laatste rondje iemand uit de kopgroep werd gelost en ik tweede werd ik de peloton sprint werd ik uiteindelijk 4e in de omloop en mij ploegmaat (Lars Seldenthuis, red.) 2e waardoor hij uiteindelijk 3e in het algemeen klassement is geworden en ik 1e in het algemeen klassement.”
Een prachtige prestatie van Boris Romers. Hij behaalde de gele trui (overall klassement) de witter trui voor de beste tijdrijder en werd in de individuele tijdrit, het criterium en de ploegentijdrit eerste. In de omloop, de wegwedstrijd werd de Rozenburger vierde.
Wedstrijdfoto’s met dank aan Koos ’t Hart / http://www.fotokoos.info
Foto’s podium met dank aan Hans Romers