Het blijft fascinerend, mountainbikegids in het Zwitserse hooggebergte. Maar het seizoen zit er bijna op en komt Mike Boer weer terug naar Rozenburg. Dit keer niet om zijn ski's op te halen en als gediplomeerd skileraar in het Oostenrijkse Gerlos aan het werk te gaan, maar om een maatschappelijke carrière te beginnen. Mike gaat als werktuigbouwkundig ingenieur aan het werk en terug in Rozenburg zich op mountainbikewedstrijden toeleggen. Ook op de weg was Mike een talentvol renner maar zijn voorkeur gaat toch uit naar de mountainbike. Het zal voorlopig de laatste keer zijn dat Mike in de Zwitserse Alpen aan het werk is geweest. Redenen genoeg om nog even met Mike over het werken en fietsen in de bergen te praten.
Hoeveel kilometer heb je dit seizoen al in de bergen gereden?
Pfoe, dat zou ik niet weten. Ik rij niet met een kilometerteller of met een gps, we doen hier alles ouderwets met wandelkaarten. Een belangrijker gegeven is de hoeveelheid hoogtemeters. Een gemiddelde fietsdag is ongeveer 50km en tussen de 1000 & 1500 hoogtemeters. Ik schat dat ik tot nu toe ongeveer 4000km heb gefietst in de bergen.
Je hebt soms ritten over meerdere dagen, hoe doen jullie dat dan met bagage etc?
We hebben inderdaad ritten over meerdere dagen. Eén daarvan is Tour du Mont Blanc een tocht van 6 dagen waarbij we elke nacht in een andere plaats overnachten. De bagage wordt met een busje elke dag naar de volgende bestemming gebracht. Vaak is deze chauffeur ook uren onderweg, omdat diegene helemaal om de berg heen moet rijden en wij op de fiets nemen de meest directe weg en dat is over de berg. Een ander uitstapje wat we ook wel eens doen is naar Zermatt. Dit duurt over het algemeen ook meerdere dagen, maar overnachten dan in een hotel in Zermatt en fietsen die dagen daar in de buurt. De bagage blijf in dat geval gewoon in het hotel.
Ben je wel eens verdwaald, duren tochten wel eens langer dan je gepland hebt?
Het komt wel eens voor dat ik even de weg kwijt ben. Dit gebeurd alleen bij de tochten die ik weinig of nog nooit gedaan heb. Het is dan altijd even puzzelen met de kaart welke richting je op moet, maar ben nog nooit echt helemaal verdwaalt geweest en dat ik de weg terug niet meer kon vinden. Dat tochten langer duren dan ik verwacht heb komt vaker voor, maar is niet echt een probleem. Dit kan vele factoren hebben. Zoals lekke banden, materiaal pech, extra lusjes, vermoeidheid van de gasten, een extra pauze, enzovoort. We proberen altijd om de dag 9:30 uur te beginnen en tussen 16 en 17 uur te eindigen. Dit wilt ook wel eens uitlopen tot 18 uur.
Wat doe je in de bergen als iemand echt niet meer kan?
Dat iemand echt niet meer kan komt nooit voor. Dat een bepaalde tocht voor iemand te veel is zie je altijd al snel genoeg aankomen en kan je er dan de tocht op aanpassen. Door bijvoorbeeld een kortere klim te doen of een eenvoudigere afdaling te kiezen. Vooral dat laatste is belangrijk om goed in te schatten. Wanneer mensen vermoeid zijn, word hun concentratie minder en meer kans op ongelukken. Het komt dan alsnog genoeg voor dat mensen er doorheen zitten, kapot zijn en soms zelfs een beetje chagrijnig worden. Wij zijn er dan om ze te motiveren en erdoorheen te slepen. Uiteindelijk hebben ze dan altijd een voldaan gevoel en zijn ze trots op zichzelf dat ze die dag weer "overleeft" hebben.
Als je de bergen in Verbier kan rijden is er geen mountainbikeparcours meer moeilijk in Nederland?
Dat is zeker waar! Wanneer je hier goed uit de voeten kan, dan kan je parcoursen in Nederland met twee vingers in je neus fietsen. Wij noemen dat ook geen mountainbiken meer, maar "boswielrennen".
Overigens zijn de Zwitserse Alpen over het algemeen ruiger, steiler en moeilijker te fietsen dan bijvoorbeeld de Ardennen of Oostenrijkse Alpen. Het geld dan eigenlijk ook als je hier goed uit de voeten kan, kan je overal uit de voeten!
Je bent eigenlijk op de weg groot gebracht hoe en waarom ben je overgestapt naar mountainbiken in een land zonder bergen?
Ik ben oorspronkelijk begonnen met mountainbiken met een groepje van Janwillen van Leeuwen die elke woensdag avond op de Landtong gingen mountainbiken. Ik wou toen op een gegeven moment wedstrijden gaan rijden en het liefst op de mountainbike, maar bij ons in de buurt waren en zijn er nog steeds geen mountainbike verenigingen. Ik ben toen bij PRC Delta in Spijkenisse begonnen met wielrennen. Dat ging me goed af maar buiten het seizoen om was ik nog altijd op de mountainbike te vinden. Nu de laatste paar jaar heb ik de overstap gemaakt naar het mountainbiken omdat ik dat gewoon een stuk leuker vind. Door het meer technisch en uitdagend terrein waarin je fietst. Ook ben je lekker in het bos en niet op het asfalt wat ik gewoon een veel mooiere omgeving vind. Wel zal ik altijd op de racefiets blijven trainen omdat er bij ons in buurt gewoon niet zoveel mogelijkheden zijn voor de mountainbike.
