We hebben het over een fenomeen, vooral spelend in de spits van het waterpoloteam van SCOMZeehondDuck. Een blessure noopte Robert Goedendorp zijn cap aan de wilgen te hangen. Een schouderblessure waar Robert al een heel jaar mee kampt, is de reden om te stoppen. Waterpolo is een fysieke sport, waar ook onder water wel eens wat gebeurt. En als fysiek niet meer kan of op te brengen is, en als een ‘backhand’ of zoals u wilt ‘ein Ruckzieher’ een gevreesd wapen is en je schouder dat niet langer aan kan, komt er een einde aan meer dan 30 jaar waterpolo.
Een speler die altijd wel scoorde en niet veel tegen persoonlijke fouten aanliep. Een speler die uitdeelde, maar zeker ook incasseerde. Een speler waar coach Harry Kok ons in die tijd dat Robert geblesseerd op de bank zat vertelde ‘We moeten ons spel een beetje aanpassen. Een spits zoals Robert hebben we niet zomaar als wisselspeler’. Maar nu de cap van Goedendorp aan de Wilgen hangt zal ook SCOMZeehondDuck een vervanger moeten inpassen. Steunen op Robert Goedendorp is verleden tijd.
Robert Goedendorp
“Ik moet noodgedwongen mijn cap aan de Wilgen gaan hangen”, begint Robert zijn verhaal. “Voor de vakantie ben ik weer begonnen met trainen, nog steeds wel met last aan die schouder. Maar goed, de fysio zei dat ik het rustig moest opbouwen, was er hoop dat het weer goed zou komen. Eigenlijk alleen maar gezwommen en weinig of niets met een bal gedaan. Ik was nog bij de dokter voor de vakantie en wilde toch wel een MRI laten maken. Dat is gebeurd en in de vakantie leek het wel te gaan. Maar na de vakantie weer gaan trainen en voelde het meteen weer mis gaan. Was ook nog bij een andere fysio en de uitslag van de MRI waren eigenlijk duidelijk. Er zit een scheurtje ergens en dat kan alleen operatief verholpen worden zonder de garantie dat het goed komt. Waterpolo is een fysieke sport en je hebt het allemaal niet zelf in de hand. Je arm opeens blokken of hangen aan je armen kan je in die sport niet voorkomen. Ja, en ik ben een type alles of niets, dus ergens proberen uit het gedrang te blijven kan ik niet en eigenlijk ook bij het waterpolo niet. 
Er is iets mis met labrum een scheurtje en iets met een spier. Lang verhaal kort besloten om met waterpolo te stoppen en kijken hoe het verder gaat. Als blijk dat het niet beter wordt, kan een operatie altijd nog. Ik heb het op de training voor de competitie gezegd. Met m’n ziel onder de arm naar het zwembad gefietst en daarna eigenlijk niet zoveel meer geweest. Voor mij is dit ook geen einde. Misschien, als het kan nog een keertje meespelen om het af te sluiten, dan maar vol met pijnstillers.”
Meer dan dertig jaar
“Ik was dacht ik elf jaar toen ik eraan begon en binnen de Zeehond altijd in de hoogste teams gespeeld. De derde klasse is het hoogste wat ik ooit gespeeld heb. En met SCOM in de vierde klasse. Veel in de middenmoot met die ploeg. Je vraagt me wat is het mooiste. Ja, bijna alles, bekerfinales bij de jeugd, kampioenschappen. Vraag me niet hoeveel dat weet ik echt niet. Bij de jeugd was het vaak of Kempvis uit Spijkenisse of wij.”
Waarom waterpolo
“Al mijn vrienden zaten op voetbal, maar ik had altijd al zwakke enkels. Toen heeft een vriendje me meegenomen naar zwemmen, maar wedstrijdzwemmen zag ik niet zo zitten. Een hele dag gaan zitten wachten om een paar keer een paar minuutjes te zwemmen was niet gelijk mijn ding. Toen een keertje bij waterpolo terechtgekomen en toen ik dat zag, ben ik nooit meer weggegaan. Ben daar ook Ties (Jacobs, red.) tegengekomen en eigenlijk tot nu toe altijd samen gespeeld. Wat moet ik er meer over zeggen. Ik hoop toch nog een keertje, al is het maar de laatste set, in het water te kunnen. Geen poespas, maar dan sluit ik het af en is het waterpolo klaar. En als dat niet past, begrijp ik dat ook.”
Robert Goedendorp buiten het zwembad een rustige man met veel interesses. In het water een meedogenloze spits die altijd wil winnen. Een speler die ze zeker gaan missen bij SCOMZeehondDuck. Hoeveel doelpunten zou hij in al die jaren hebben gemaakt, hoeveel schoppen heeft hij moeten incasseren onder water en die zijn niet altijd bewust, maar deel van het spelletje. Een trainingscarrière ambieert hij (nog) niet. Robert Goedendorp hangt zijn cap aan De Wilgen een verlies voor het waterpolo, maar als het niet meer gaat, is het over en dat lijkt onomkeerbaar voor de spits van SCOMZeehondDuck.