Maaike de Waard is weer terug in Nederland. Terug van deelname van haar eerste echte Olympische Spelen. In 2014 stond Maaike aan de start van de Jeugd Olympische Spelen in Nanjing en won ze een Gouden medaille in China. Maar Tokio was toch een ander kaliber daar was de absolute top van de wereld aanwezig en daar stond de Rozenburgse Maaike de Waard tussen.
Hoe kijk je terug op de wedstrijden in Tokio? “Het was heel leuk, een mooie ervaring en het smaakt zeker naar meer! Ik had van tevoren als doel dat ik halve finale wilde halen op de 100 rug. Dat is gelukt! Niet helemaal met de tijd die ik wilde, maar ik ben heel blij dat ik 2 keer de 100 rug heb mogen zwemmen. De estafette was ook erg gaaf om te zwemmen, de sfeer was goed en we willen zeker vaker op zo’n podium zwemmen.”
Toch een beetje vreemde spelen, zonder publiek en met strikte regels m.b.t. omgaan met ander sporters. Hoe heb jij dat beleeft? Angst voor corona of kon je je daar voor afsluiten? “Het was inderdaad een “andere” Spelen. Al was dit mijn eerste Spelen, dus ik had ook geen realistisch idee over hoe een “gewone” Spelen zouden zijn. Ik heb er niet veel moeite mee gehad dat er geen publiek was, dit is het hele seizoen al, dus we zijn er wel aan gewend. Natuurlijk blijf je de hele tijd heel goed opletten m.b.t. de coronamaatregelen. Zeker als je hoort dat het ook in het Team heerst, dan denk je toch 2 keer na over met wie je in de lift stapt bijvoorbeeld. (Dit is bijvoorbeeld uiteindelijk ook afgesproken dat er maar max 4 personen en alleen van dezelfde sport in 1 lift mochten). De regels werden steeds wat scherper, maar in Nederland hebben we dit ook zo voorbereid altijd mondkapje op met uitzondering van eigen kamer en tijdens het eten, voldoende afstand houden, geen onnodige contacten en handen wassen/desinfecteren.”
Hoe kwam je de dagen door, lange tijd tussen 100 rug en de estafette? “De spelen begonnen op zaterdag en ik mocht zondagavond voor het eerst. Ik heb de eerste sessie even gekeken hoe de sfeer in het bad was en hoe het allemaal ging met het voorstellen bijvoorbeeld. Even een goed beeld creëren zodat ik me daar geen zorgen meer over hoefde te maken. Na de 100 rug halve finale op maandag, hoefde ik pas weer op vrijdagavond weer te zwemmen. Hiertussen heb ik gewoon getraind, zwemmen gekeken en andere sporten gevolgd natuurlijk!”
Niet langer dan 48 uur na hun laatste wedstrijd moesten sporters naar huis. Sommige waren alweer thuis voor dat jij op de estafette aan de start stond. Wat merk je daarvan in de ploeg? “Binnen 48 uur na je laatste race moest je Japan verlaten. Dat was wel echt jammer. Het team werd steeds kleiner, dat is toch wel zonde. Je werkt hier met zijn allen naar toe, dan is het jammer dat je het niet met zijn allen kan afsluiten.”
Wanneer dacht je als klein meisje ik wil naar de Spelen? “Ik verhuisde in 2012 naar Eindhoven voor het zwemmen, dit was net na de OS Londen. Ik denk dat het toen wel een serieuzer doel is geworden. Ik wil niet zeggen dat mijn doel nu Olympisch goud is, ik weet niet wat realistisch is, maar ik weet wel dat ik dit echt vaker wil mee maken.”
Voor Maaike de Waard is er nu vakantie, maar niet lang. Ze zal zeker ook in haar vakantie nog wel het water induiken. Immers eind augustus staat Maaike aan de start van de International Swimming League in Napels.
