Hij had al een tijdje geleden aangekondigd, Rozenburg na vele jaren te verlaten voor een nieuwe uitdaging en opzoek ging naar een andere club. Die andere club is Brielle. Ooit werd Jordie de Groot als talent door Heerenveen gescout en gestald bij SHO. In die periode hadden beide clubs een samenwerkingsverband, en was Jordie de Groot ook nog even actief bij Spijkenisse waar hij het minder naar zijn zin had. Terug bij Rozenburg als A-junior, in de tijd dat John Corver trainer bij Rozenburg was, gedebuteerd in het eerste elftal om er vervolgens bijna 300 wedstrijden te spelen.
Bij bijna alle trainers die Jordie de Groot heeft gehad, zeker de laatste jaren, eerst altijd een paar wedstrijden op het middenveld te moeten spelen om vervolgens toch zijn plaats centraal in de defensie te kunnen innemen. Van oud Feyenoorder Wim van der Steene heeft hij veel geleerd en misschien komt Jordie de Groot over een paar jaar wel weer terug naar sportpark West. Maar na dit seizoen moeten ze op West Jordie de Groot gaan missen en vervolgt hij zijn carrière bij v.v. Brielle. We praten met de aanvoerder van het huidige Rozenburg over zijn overstap en kijken terug op zijn carrière tot nu toe.
Brielle
"Misschien voor de meeste een verrassing. Ik heb veel meer met het voetbal hier op de eilanden dan in het Rotterdamse waar ik tegenwoordig woon", begint Jordie zijn verhaal. "De redenen waarom ik bij Rozenburg wegga heeft dan ook niets met de afstand te maken. Brielle bestaat nog niet zo heel lang en zit behoorlijk in de lift. Het gaat er bij die club toch wel anders aan toe dan bij Rozenburg heb ik in korte tijd geleerd. Ze zijn een paar jaar geleden samengegaan (WRW en Voorne red.) en in de 4e klasse begonnen en spelen nu in de eerste klasse en staan op de 4e plaats op de ranglijst. Het is natuurlijk een paar niveautjes hoger en een basisplaats is niet vanzelfsprekend. Bij Rozenburg heb ik het idee dat het toch allemaal wel steeds een beetje het zelfde blijft en niet erg veel kan bijleren, ook niet op de training. Bij Brielle zal dat anders zijn. Daar moet ik mezelf weer bewijzen en ik denk dat het geen kwaad kan om weer wat scherper te worden. Misschien ging het soms wel eens te gemakzuchtig bij Rozenburg op het derdeklasse niveau. Bij Brielle zal dat anders zijn en laat daar geen misverstand over zijn, bij die club zal ik moeten knokken voor een plaatsje. Met Ben Spork heeft Brielle een ervaren hoofdklassentrainer aangesteld en naar dat niveau wil Brielle ook toewerken. Ik hoop op het Geuzenpark de prikkel te vinden om meer uit mezelf te halen. Maar eerst dit seizoen goed afsluiten bij Rozenburg, en wie weet wat daar nog mogelijk is."
Waar is het begonnen
"Ik denk dat ik een jaar of 3 misschien 4 jaar was toen ik met mijn vader (oud eerste elftalspeler Ton de Groot red.) mee ging naar de voetbal. Hij speelde toen in het vierde elftal met wat vrienden. Daar ben ik tegen een bal gaan trappen. Met 5 of 6 jaar mocht ik dan echt op voetbal. Was nog wel een pijnlijke affaire voor dat ik lid kon worden. Van mijn ouders moest ik eerst mijn zwemdiploma halen en ik had de pest aan zwemmen. Maar ik moest anders was er geen voetbal. Na het A- en B diploma gelijk gestopt. Zwemmen is niets maar dan ook helemaal niets voor mij. Het voetbal zit wel in de gene van de familie De Groot, daar zal het dan ook wel vandaan zijn gekomen. Mijn opa (de vader van mijn vader) was altijd leider. Broers van mijn vader hebben altijd gevoetbald waarbij mijn vader denk ik toch wel het verst heeft geschopt. Ik begon bij Rozenburg dacht ik in de F3 en naar een paar weekjes naar de F2. Allang geleden staat me niet helemaal weer voor de geest. Dan moet ik de plakboeken van mijn opa er nog eens op naslaan. Na E2 en E1 volgens mij steeds in de hoogste elftallen van mijn leeftijdscategorie."
Dan de overstap naar SHO
"Ik heb eerst nog in de D1 van Rozenburg gespeeld en uitgenodigd om in vertegenwoordigde elftallen van de KNVB te spelen. Dat was toen samen met Henk Doornheim, Ricky Mailuhu, Martin Kleiburg. Op die mannier zijn we in contact gekomen met Han van Dommelen die o.a. voor Heerenveen werkte en Heerenveen had een samenwerkingsverband met SHO. 
Dus in die periode gescout door Heerenveen en gestald bij SHO. Ik heb daar in de C1 en in de D1 gespeeld. In die periode wel speelde SHO op hoofdklasse niveau. Met de bus naar uitwedstrijden was wel erg leuk, zeker op die leeftijd. Ik kan me nog herinneren een toernooi bij Heerenveen toch wel een hele leuke tijd. Wel 3 keer in de week trainen en op zaterdag wedstrijden. In de D-jes kwam ik bij Henk Doornheim (Rozenburger red.)en hoefde mijn ouders niet altijd meer te rijden, kon ik ook wel eens mee met de vader van Henk, Arie Doornheim. Toen het samenwerkingsverband tussen Heerenveen en SHO stopte werd ik benaderd door Spijkenisse. Spijkenisse nam de taken voor Heerenveen van SHO over en kennelijk was ik toch wel op de radar blijven hangen en ben toen voor Spijkenisse gaan spelen. Daar had ik het veel minder naar mijn zin. 
Kreeg het idee dat ik opeens een nummer was geworden en de zin in voetbal verloor ik daar een beetje. De nieuwe trainer van Rozenburg (Dennis Zaal red.) was toen mijn trainer. Hij liet me ook wel verdedigen en daar wilde ik niets van weten maar achteraf is het kennelijk voor mijn ontwikkeling toch goed geweest, want uiteindelijk ben ik een verdediger geworden. Spijkenisse speelde toen landelijk en dat was wel weer 2 niveautjes hoger, maar toch verloor ik het plezier in voetballen en wilde terug naar mijn vriendjes bij Rozenburg."
Binnenkort deel 2
