Voor de coach van Rozenburg Peter-Marcel Nauta heeft de euforie weer plaats gemaakt voor de realiteit. Er staat een meer dan zwaar seizoen voor de deur. Hij moet zijn selectie voorbereiden op spelen in de tweede klasse. Nauta heeft best wel spelers in zijn selectie die op dat niveau regelmatig hebben gespeeld, maar ook jonkkies waarvoor het fysiek zwaarder wordt en het alle maal nog een stapje sneller moet. Als we de coach praten straalt hij rust en vertrouwen uit. Maar lijkt zich te beseffen dat er ook nu naar hem als trainer wordt gekeken. Ook voor Nauta zal de druk toenemen. Dat kunnen we ons bijna niet anders voorstellen.
Weer met beide beentjes op de grond
“Ja tuurlijk. We hebben het heel mooi afgesloten. Op de meest ultieme manier. Maar nu wel weer met beide beentjes op de vloer. En vooral vooruitkijken en de draad weer oppakken, maar dat zal onder een grotere weerstand zijn. Zeker ten opzichte van het afgelopen seizoen. Daarmee zeg ik zeker niet dat we het niet kunnen. Ik denk dat we kwaliteit genoeg hebben, maar we zullen een tandje bij moeten schakelen zo simpel is het ook wel weer.”
Een jaartje aan het roer
“Ja, vorig jaar om deze tijd werd het allemaal duidelijk en kwam ik met Rozenburg rond. De overschrijvingsperiode was al voorbij en als je me dan nu vraagt had je dit verwacht, nee. Je hoopt het natuurlijk wel. Laat ik daar eerlijk zijn je hoopt het beter te doen dan je voorgangers, dat wil iedere trainer. Als je dan aan de slag gaat zie je toch wel snel er is meer mogelijk dan alleen maar een leuk seizoen draaien. De puzzelstukjes moeten dan wel op de goede plaats vallen. Dat is wel belangrijk.”
Heeft het je verbaast dat de voorgangers er niet meer hebben uitgehaald?
“Iedere trainer heeft zo zijn eigen aanpak, ik ook. Misschien zeggen andere wel de veldtrainingen van aderen waren veel beter dan die van mij. Maar mijn aanpak heeft dan wel geleid tot wat het geworden is. Dat is altijd een beetje moeilijk. Iedere trainer zal naar eer en geweten het maximale uit een groep willen halen. Soms is het net niet genoeg. Resultaten zijn ook heel bepalend, als je slecht begint kan het je het hele seizoen blijven achtervolgen.”
De beker ging het wat minder maar daarna kreeg je grip op de ploeg
“De beker vond ik jammer, zeker de manier waarop we er de laatste wedstrijd uitgingen. Ik heb toen, dacht ik, ook al gezegd dat de mentale weerbaarheid matig was. We gingen eruit tegen een ploeg, als we daar nu tegen zouden spelen 9 van de 10 keer van zouden winnen. Als je alles op scherp hebt en ze voor elkaar door het vuur gaan zie je een andere ploeg. De start was wat minder, gelijk met een verliespartij tegen ’s Gravendeel. Dan speel je vrij vroeg in het seizoen tegen Binnenmaas, de uiteindelijke kampioen, en vind ik één van de weinige ploegen waar we niets te vertellen hadden. We hebben later ook nog wel verloren, maar dat waren andere verliespartijen. Gelatenheid en misschien niet de beste vorm. We hebben altijd kansen gekregen, tegen Binnenmaas niet.”
Heeft Rozenburg een ploeg die de tweede klasse aan kan
“Dat denk ik wel. Het zal best pittig worden, een stapje sneller. We hebben er jonge gasten bij zitten die zullen nu moeten doorpakken. En de ervaren mannen zullen geconcentreerd moeten spelen. Als ik naar die ervaren mannen kijk hoe ze in het afgelopen seizoen hebben gespeeld maak ik me absoluut geen zorgen. Er zullen meer wedstrijden zijn waar je niet kan verslappen. Omdat we spelers hebben die het niveau of zelfs hoger, kan het ook wel makkelijker worden. Het is ook een ander soort voetbal. Waarschijnlijk toch wat ploegen met minder werkvoetbal zoals in de derde klasse. Meer voetballend en we hebben genoeg spelers die dat aankunnen. We moeten snel in het tempo meegaan, zo simpel is het eigenlijk.”
Welke ervaring heb jezelf in de tweede klasse
“Met OHVV ben ik naar de tweede klasse zondag gepromoveerd. Toen nog wel een ander niveau dan nu. Maar we zijn er netjes in gebleven. Was wel een pittig seizoen. Het verschil met nu is dat het mijn 4 jaar bij OHVV was en ik kon wel merken dat het wat minder werd. Ik heb toen in de winterstop al aangegeven dat ik zou gaan stoppen, omdat het een beetje op was. Nu ga ik mijn tweede seizoen in en ik denk dat het nog lang niet op is. Toen, bij OHVV, had ik het gevoel dat ik er zo hard aan moest trekken om de boel op de rit te houden. En dan voelt het niet goed meer. Een beetje het gevoel we zijn gepromoveerd en dat is mooi, maar dan begint het pas. En dat is voor Rozenburg natuurlijk nu ook zo. Nu moeten we waarmaken op dat niveau te kunnen spelen.”
Binnenkort deel 2 …….