De kans dat we Sander Arkenbout nog een keertje terug op de velden zien, is wel heel erg klein. Maar Rozenburg zit toch in het hart van de Briellenaar, die inmiddels in Oostvoorne woont. Afgelopen zaterdag was Sander weer op West, even bij zijn oude maatjes kijken. En hoe ze met ruime cijfers van Delta Sport wonnen. Hij wilde graag op het middenveld spelen, maar Wim van der Steene zag een uitstekende linksback in hem. En die vondst van Wim van der Steene werd door andere trainers gretig overgenomen. Het was zeker niet de favoriete plek van Sander, maar nu hij niet meer speelt begrijpt hij die keuze wel.
Jan Piepenbroek haalde Arkenbout naar Rozenburg
“Het eerste jaar bij Rozenburg onder Wim van der Steene was voetballend wel mijn mooiste jaar”, begint Sander zijn verhaal. “Jan Piepenbroek heeft me naar Rozenburg gehaald en dat was achteraf gezien het perfecte moment. Het rommelde, bij Voorne, al een beetje naar aanleiding van de ophanden zijnde fusie tussen Voorne en WRW en ik was wel toe aan iets anders. 
Met Voorne had ik een jaartje in de tweede klasse gespeeld, maar we vlogen er gelijk weer uit. Ik wilde toch wel in de tweede klasse blijven spelen en eens kijken hoe het ergens anders was. Rozenburg sprak me wel aan.“ Het werden voor Sander, maar zeker ook voor Rozenburg mooie jaren. Verder in het verhaal laat Sander toch nog even vallen dat het op voetbal gebied zijn beste beslissing is geweest. Maar het was allemaal ergens anders begonnen. Papa Arkenbout speelde in het eerste team van Voorne en het voetbal werd er eigenlijk met de paplepel in gegoten. Eerst moest Sander zijn zwemdiploma’s halen voor hij naar Voorne mocht. Nooit heeft Sander aan een andere sport dan voetballen gedacht. Het was in huize Arkenbout, voetbal, voetbal en nog eens voetbal, ook voor zijn zusje die toch ook nog een poosje, en niet onverdienstelijk, in het eerste volleybalteam van het Rozenburgse Vovero heeft gespeeld. Sander begon bij Voorne. “Ik weet het niet meer precies, maar na mijn zwemdiploma’s begonnen bij Voorne. Volgens mij was ik nog te jong en in het begin alleen maar trainen. Mijn vader voetbalde in het eerste en dat vond ik wel wat en zo rol je er dan in. Altijd wel in de hoogste elftallen bij de jeugd gespeeld. Maar dat waren er bij Voorne nu ook weer niet zoveel. En of ik talent had, laat andere dat maar zeggen. Ik heb het altijd met plezier gedaan. Na mijn overstap naar Rozenburg is dat wel mijn cluppie geworden. Ik had niks met Brielle en Voorne verdween, Rozenburg is mijn club geworden. Mooie jaren zeker dat eerste jaar onder Van der Steene. We waren een beetje de underdog en konden toch lekker meespelen. Uiteindelijk ben ik toch wel weer bij Rozenburg vertrokken. Ik moest niet zo nodig weg. Maar soms lopen dingen zo. Na een paar, ook weer mooie jaren bij Brielle, kampioen geworden belangrijke doelpunten gemaakt, toch weer naar West.”
Jordie de Groot, Bryan van der Laan en Nick de BIl
“ Ja, Jordie (de Groot, red.) speelde bij Brielle en met Bryan van der Laan en Nick de Bil wilde ze naar Rozenburg en mij er wel bij hebben. Het was niet te vergelijken met die eerste periode op West. Andere spelers, je wordt wat ouder, maar weer een mooie tijd. Anders zeg je ook niet nadat je bent gestopt, ik kom weer terug. Ik had besloten te stoppen en het rommelde een beetje bij Rozenburg.” Meer wilde Sander Arkenbout er niet over kwijt. 
"Na wat berichtjes van o.a. Bryan van der Laan ben ik weer naar de training gegaan en werd door Peter-Marcel Nauta (de huidige trainer van Rozenburg, red.) in de groep geplaatst. De eerste wedstrijd tegen ’s Gravendeel nog op de bank en daarna weer alles gespeeld. Toch merk jezelf dat het wat minder werd. Het ging niet meer zoals ik graag wilde. Misschien was ik nog wel een speler geweest voor erbij, maar dat moet je ook willen. Op een gegeven moment moet je stoppen. Ik was al een keertje terug gekomen. Dat gaat nu niet meer gebeuren. Of ik het voetbal al heb gemist, nee. Maar dat komt ook omdat ik geen tijd heb om daarover na te denken. Verhuizen naar Oostvoorne, daar moet ook nog veel gebeuren en mijn vrouw gaat op zaterdag ook nog naar school. Als ik zaterdag naar de uitslagen kijk, eerst naar die van Rozenburg. Als ik naar een wedstrijdje wil gaan kijken is dat Rozenburg. Maar ik moet mijn tijd verdelen, als je de hele week werkt moet er ook tijd zijn voor de familie en dan kom je toch vaak uit op het weekend. Ik heb altijd gevoetbald en nu is het ook eens tijd voor wat anders.” Sander is niet zo van de verhalen. En zeker niet van de mindere momenten die er ook ongetwijfeld zijn geweest. 
Over zijn eigen mindere momenten wil hij wel praten, dat is geen probleem. Maar als er al conflicten zijn geweest, waar dan ook, zegt hij ‘Ik kan in de spiegel kijken’. Als hij zoals afgelopen zaterdag bij zijn Rozenburg komt kijken doet het toch nog wel een beetje pijn. “Je hoort er niet echt meer bij, dat is even wennen. Misschien slijt het als ik een paar keer meer ben geweest.”
Sander Arkenbout een man van ‘doe maar gewoon’. Een man die niet zo van trainingskampen hield en dan ook niet vaak mee ging. Een Briellenaar die v.v. Rozenburger in zijn hart heeft gesloten. Een speler die er niet zomaar erbij wilde horen, maar een toegevoegde waarde wilde zijn. Niet voor een uurtje en niet voor een invalbeurtje. Een man die keuzes heeft gemaakt, en een man die ze op sportpark West zeker nog gaan missen. Op zijn ervaring nog wel even had kunnen ballen, maar een andere keuze maakte.
