Met zijn laatste wedstrijd tegen HBSS is er een einde gekomen aan een bijzonder tijdperk. Jordie de Groot speelde 395 wedstrijden voor Rozenburg. Als jeugdspeler ook wel elders gespeeld en bij de senioren een jaartje Brielle, maar Jordie is vooral een Rozenburger. Een speler zonder mokken inzetbaar op plaatsen waar de trainer dat nodig vond. Zelfs als hij, overigens wel sporadisch, op de bank moest beginnen.
De meeste wedstrijden voor Rozenburg. Jarenlang twee keer in de week trainen en zaterdag als wedstrijddag op en rond sportpark West. Of verzamelen voor de uitwedstrijd, de ene keer dicht bij de andere keer wat verder weg. We spreken Jordie de Groot als hij op het punt staat zijn koffers te pakken om te gaan genieten van een heerlijke vakantie met zijn gezin. Natuurlijk wilden we weten wat Jordie de Groot met zoveel vrije tijd gaat doen na zijn vakantie. 
“Meer tijd besteden aan m’n gezin, wat ook de reden geweest is om te stoppen”, vertelde Jordie. Maar wat nu precies ‘meer tijd voor mijn gezin’ gaat betekenen zal de toekomst hem nog wel leren. Het lijkt op een overbruggingsperiode, want zijn zoontje zal ongetwijfeld met een bal opgroeien en straks op de jongst mogelijke leeftijd zich melden, aan de hand van zijn vader, op Groot-Nibbeland, de thuisbasis van de plaatselijke voetbalclub en de huidige woonplaats van Jordie de Groot, Zuidland.
Als ze je vragen het volgende seizoen, we hebben je echt nodig is er dan nog een kans dat je je schoenen weer op gaat zoeken? “Daar moet ik dan op dat moment over nadenken, ik zeg bij voorbaat geen ja en/of nee. De bal is tenslotte rond hé.”
Hoe kijk je terug op je carrière? “Best wel met een trots gevoel, aanvoerder geweest en nu degene bent met de meeste wedstrijden van mijn cluppie. De aandacht en waardering die ik afgelopen dagen van iedereen heb gekregen was echt enorm overweldigend.” Jordie vertelde nog dat hij de zaterdagen waar de wedstrijden werden gespeeld het meest gaat missen en de kleedkamer humor met de boys!
Bij de jeugd was Jordie de Groot even weg bij zijn Rozenburg. Hij speelde twee jaar bij SHO in Oud-Beijerland in de D1 en de C1. En ook bij Spijkenisse speelde Jordie de Groot een seizoen in de C1. Maar Jordie kwam terug naar Rozenburg om er nooit meer weg te gaan, dat wil zeggen, ook bij de senioren speelde Jordie de Groot één jaar in Brielle bij de plaatselijke VV. Bij Brielle kreeg Jordie een telefoontje om samen met wat spelers Rozenburg terug op de kaart zetten. Onder andere samen met Nick de Bil, Bryan van der Laan en een aantal spelers die het Rood Gele Shirt al droegen, was de keuze voor Jordie snel gemaakt. Omdat Rozenburg hem nodig had, twijfelde Jordie de Groot geen moment. Terug naar sportpark West. Een jaar later kwam ook Sander Arkenbout weer terug naar West. Rozenburg moest terug naar minimaal de tweede klasse. Onder de trainers Dennis Zaal en Mark van Os lukte dat niet, maar in het eerste jaar van Peter-Marcel Nauta promoveerde Rozenburg wel naar die begeerde tweede klasse. En als corona uiteindelijk geen roet in het eten had gegooid, had er misschien nog wel meer ingezeten met het elftal van toen.
Heb je uit je voetbalcarrière gehaald wat er in zat en heeft spelen in je jeugd bij andere clubs je een betere voetballer gemaakt? “De ervaring bij andere clubs heeft zeker meegeholpen in m’n ontwikkeling. Als ik de mentaliteit van m’n vader had gehad, wat brutaler, had ik het misschien wel verder kunnen schoppen. Maar voor mij is voetbal altijd een hobby geweest en ik ben geen broodvoetballer. Al had ik als klein jongetje natuurlijk wel de droom om prof te worden!”
Aan welke trainer heb je goede herinneringen, heeft veel voor je betekend. Welke speler zal je altijd bijblijven? “Ik heb eigenlijk aan alle trainers wel goede herinneringen, heb nooit met iemand problemen gehad. Onder Wim van der Steene werd ik op relatief jonge leeftijd aanvoerder, van een heel sterke selectie. Dat voelde wel als een grote eer. In die selectie zat ook Mark Hoks, denk één van de beste spelers waar ik mee gespeeld heb bij VVR.”
De meeste wedstrijden speelde Jordie centraal achterin. Een plaats waar Jordie de Groot ook wel graag speelde. We kunnen bijna met onze ogen dicht beschrijven hoe de hoekschoppen werden genomen bij Rozenburg. Elroy van Seventer en Jordie de Groot mee naar voren als Bryan van der Laan de hoekschop nam. Jordie iets buiten de zestien op de verste punt van het zestienmetergebied. Als Bryan zijn aanloop nam, kwam Jordie de zestien in precies op een plaats waar de bal zou komen. En vaak succesvol. Nieuwe trainers vonden vaak dat De Groot naar het middenveld moest opschuiven om later heel vaak op die beslissing terug te komen. Maar Jordie was een speler die speelde waar de trainer hem nodig had en onder Peter-Marcel Nauta speelde Jordie zelfs, als rechtspoot, op de linksbackpositie. Altijd in dienst van het elftal. “Op welke posities heb ik niet gespeeld! Gedebuteerd (en gestopt!) als rechtshalf/buiten. Maar de meeste wedstrijden centraal achterin of op het middenveld gespeeld, dat zijn ook de twee meest favoriete posities geweest. En als pupil speelde ik in de aanval, dat was toch het leukste van het spel, doelpunten maken!”
Je woont niet meer op Rozenburg gaan we je nog vaak op West tegenkomen? Heb je nog plannen om iets te gaan doen in de voetballerij? “Dat denk ik wel, probeer volgend seizoen wanneer ik kan nog wel wat wedstrijden te bezoeken. Vooralsnog ga ik komend jaar geen verplichtingen aan. Heb geen ambitie om trainer te worden, maar misschien komt dat ooit nog. En als Savi (de volgende telg in de De Groot familie) gaat voetballen, bij Zuidland, zullen ze vast wel een vader vragen om te trainen….”
Mooie en minder mooie momenten
“Kampioenschappen en promoties zijn het allermooiste, daar doe je het als sporter voor, om prijzen te winnen. Maar de trainingskampen in het buitenland waren ook geweldig. Slechte momenten zijn de degradaties en blessures, gelukkig geen ernstige gehad, schorsingen waardoor je op zaterdag niet kan doen wat je het leukste vind!”
Heb je nog tips voor de aanstormende jeugd. “Probeer maar minimaal 396 maal het rood gele shirt te dragen! Elke minuut van de wedstrijd in het vlaggenschip is er één om trots op te zijn. Soms zit het mee en soms zit het tegen, maar zolang je hard blijft werken komt talent altijd boven drijven!”
Tot slot “Nu de rood/gele kruitdampen beetje zijn opgetrokken wil ik iedereen, spelers, staf, bestuur, supporters, nogmaals hartelijk bedanken voor de massale waardering en aandacht die ik heb gekregen, afgelopen zaterdag. Ik heb een enorm mooie dag beleefd met m'n dierbaren en heb een fantastisch afscheid (lees: tot ziens) gehad van mijn cluppie! Nu lekker op vakantie en wellicht tot volgend seizoen langs de lijn!”
Tijd voor rode oortjes, we worden er verlegen van! “Mag ik jou / SportenRozenburg ook bedanken voor alle aandacht die je mij, VVR en andere sporters heb gegeven afgelopen jaren? Want ook voor jou komt er een einde aan een tijdperk van het maken van foto’s en verslagen. Ik heb je site altijd met plezier gelezen en velen met mij! Ook voor jou volgend seizoen meer vrijheid en tijd voor andere dingen. Maar we gaan elkaar vast nog wel zien/horen.”
Met dit team behaald v.v. Rozenburg de tweede klasse
v.l.n.r.: Paul Santra, Wouter Bloothoofd, Sander Kraaijeveld, Elroy van Seventer, Regillio van Buuren, Brayen van der Laan.
Floris van den Heuvel, Jordie de Groot, Stefan van Es, Nick de Bil en Sander Arkenbout.