Ergens in 1968 kwam ik vaak in Ossendrecht. Op de brommer of met de trein naar een toenmalig vriendinnetje, maar deze herinnering gaat niet over vriendinnetjes. Naast voetbal, helemaal gek van wielrennen. De eerste naoorlogse zesdaagse van Rotterdam op de tribune, kan ook de tweede naoorlogse zesdaagse zijn geweest. In die periode reden ze nog echt zes dagen en als de koers geneutraliseerd was moest er toch altijd een renner in de baan. In mijn beleving gewonnen door Post en Sercu of Post met Romain De Loof. Maar wat heeft de zesdaagse van Rotterdam met Puts Meuleke te maken, helemaal niets. Puts Meuleke was het supporterscafé van Jan Janssen in Ossendrecht en hij woonde daar op een steenworp afstand.
Indrukwekkend was die kroeg in ieder geval wel. Jong en voor me gevoel dicht bij een idool. Als je binnen kwam om een biertje of frisje te gaan drinken was het in die tijd een en al Jan Janssen. Veel truien van Jan Janssen aan de muur en het plafond. Janssen won als eerste Nederlander in 1968 de Tour de France, een jaar eerder de Ronde van Spanje en werd wereldkampioen op de weg in 1964. En die truien hingen allemaal in het supporterscafé Puts Meuleke. 
Maar ook tientallen foto’s, bekers en medailles. Je keek je ogen uit en de kastelein vertelde ook nog dat Jan soms langs kwam, dan bleef je lekker hangen. Zijn huis stond in die tijd misschien 100 meter van de kroeg, dus het kon zomaar. Jan niet, wel zijn vrouw Cora (overleden december 2021), die op een zaterdag gewoon de was aan het ophangen was, maar Jan Janssen kwamen we niet tegen. Janssen reed in die periode voor Pelforth en ook nog voor Bic en Flandria. Hij was vaak in Frankrijk of elders bij de grote wedstrijden. Jansen won veel, zoals Parijs-Roubaix, Parijs-Nice en de Brabantse Pijl om er eens een paar te noemen. Veel etappeoverwinningen in de grote rondes. Jan Janssen kon ook op de baan lekker knallen. Drie jaar achtereen won hij de zesdaagse van Antwerpen (1965,1966 en 1967) samen met Peter Post. Janssen was een alleskunner, maar zeker ook een sprintkanon. Ook die groene truien hingen ergens in Puts Meuleke. Janssen was Ossendrecht en Ossendrecht was Janssen in die tijd, althans zeker in mijn beleving. Op een gegeven moment was Ossendrecht voor mij passé en ook voor Jan Janssen die verhuisde naar Putte en later net over de grens in Kapelle, België. Puts Meuleke bestaat nog, eigenlijk moet ik zeggen bestaat weer. Een poosje in verval, maar nieuwe eigenaren hebben er een mooi eetcafé van gemaakt. Van Jan Janssen, inmiddels een dikke tachtiger en zijn supporters zijn ook niet meer de jongste, is er in Puts Meuleke niets meer van te zien. Ik kwam nog een oud boek tegen in de boekenkast over Jan Janssen. Ga het toch nog eens een keertje lezen. Jan Janssen ‘Ik verkoos de wielersport’.