Een handdoek was mijn trouwste bondgenoot

Het is inmiddels alweer een weekje geleden dat Juf Monique Quak de Nijmeegse vierdaagse heeft uitgelopen. Inmiddels is Monique wel weer hersteld maar heeft wel een virus opgelopen. Het vierdaagse virus en wil dan ook zeker volgend jaar weer meelopen. "Het waren echt geweldige dagen, een voorrecht om het mee te mogen maken en het mee te kunnen lopen. Je bent als het ware één grote hechte familie met elkaar, een gevoel waar ik nog weken van zal na genieten en volgend jaar opnieuw hoop te ervaren", vertelde Monique.

Het was je eerste keer

"Het was een geweldige ervaring, ik wist van verhalen en tv uitzendingen dat het heel bijzonder was maar het in het echt ervaren is vele malen mooier en indrukwekkender. Ik wist dat 4x 50 km geen peulenschil zou zijn maar ik had er goed voor getraind. Waar ik niet op kon trainen waren de weersomstandigheden. Vaak als ik, volgens mijn trainingsschema, een lange afstand moest lopen dan was het fris en regenachtig. Het warme weer viel dus best tegen en de eerste dag zag ik veel mensen lopen met een handdoek die ze elke keer nat maakten voor verkoeling. Dus vanaf de tweede dag heb ik er ook één meegenomen en dit was mijn trouwste bondgenoot. Zonder handdoek had ik het niet gered. Het was heerlijk om deze nat om te slaan zodra het warm werd. En dat was op woensdag al rond tien uur! Op vrijdag kregen we ’s ochtends ook nog eens heftige buien en onweer, ook niet echt bevorderlijk als je al blaren hebt. Maar het 4x achterelkaar 50 km lopen is meegevallen want dat had ik nooit eerder gedaan en ik wist dus niet of dat wel zou lukken. Het meeste wat ik gelopen had was 2 dagen achter elkaar, de eerste 50 en de tweede 40 km. Door de opbouw van het trainingsschema stond ik elke ochtend weer fris aan de start zonder spierpijn. Alleen de laatste ochtend was ik minder fris, best moe en de eerste 5 km flink last van mijn ingetapete blaren. Deze eerste kilometers heb ik heel rustig samen gelopen met een man uit Lisse die voor de 10de maal meeliep en sinds dat hij, een paar jaar geleden, een knieblessure had opgelopen de Vierdaagse altijd op een heel rustig tempo met maar 3 korte pauzes loopt. Na deze eerste lastige kilometers ging het weer beter en kon ik op mijn eigen tempo verder."

Monique uitgenodigd voor de openingsparade op zondag

Na een moeizame inschrijving, tegenwoordig via de computer, op maandagochtend 11 januari werd Monique ook uitgenodigd om mee te lopen in de openingsparade op zondag. "Er was bij het inschrijven eerst geen doorkomen aan", vertelde Monique. Maar uiteindelijk lukte het toch, er waren toen al 800 van de 1650 plekken vergeven. Later kreeg ik nog een mailtje van de organisatie om mee te lopen in de openingsparade. Leek me wel leuk en dat heb ik dan ook gedaan. Ik heb me voor de 50 km ingeschreven omdat de vriend van mijn dochter dat vanwege zijn leeftijd verplicht is."

Was het een blarenfestival?

Blaren zijn de spelbreker geweest, qua conditie enz. kon ik de afstand goed lopen. Maar bij lange trainingsafstanden liep ik vaker blaren ( >35 km). Nu met het warme weer was dat nog eens extra erg. Ik heb mijn voeten flink kapot gelopen. De derde dag heb ik mij hiervoor laten behandelen in de tweede EHBO post op de route in Gennep. Om half elf was ik er binnengelopen, werd na 10 minuten geholpen en ze zijn 1 ½ uur met mij bezig geweest. Mijn hielen hebben ze ingetapet en tussen mijn tenen werden vette watten gedaan. Als ze die blaren ook in hadden moeten intapen waren ze nog wel een uur zoet geweest en had ik de finish zeker niet meer op tijd gehaald. Want er wordt niet met blessuretijd gewerkt. De laatste 23 km heb ik daarna zonder pauze doorgelopen omdat ik bang was het anders niet te redden. Dit was best zwaar omdat het ook nog eens de zeven heuvelen route was door Groesbeek en Berg en Dal. Maar door de enthousiaste mensen langs de weg die je toejuichen, aanmoedigen en je van alles en nog wat aanbieden qua eten en drinken krijg je zoveel energie om dit aan te kunnen. Dus heb ik het, ondanks mijn vertraging van ruim 1 ½ uur , gered en leverde mijn controlekaartje om 16:50 in. Tien minuten voor de officiële eindtijd, deze is volgens mij net als dinsdag en woensdag verlaat naar 17:30 maar dat weet ik niet zeker. Achteraf had ik mijn voeten preventief in moeten tapen, dat had heel veel gescheeld volgens mij."

Hoe lang heb je erover gedaan en wat was je slechtste dag?

De eerste dag hebben we het snelst gelopen, dit na een hele vervelende en late start. We logeerden in Grave in het huis van de vader van Jasper die op vakantie was. We gingen met de auto met de fietsen op de fietsendrager naar een parkeerplaats in Noord Nijmegen. Met de fiets zouden we dan naar de start gaan. Maar de allereerste dag liep dat al fout want we moesten de Waalbrug oversteken en kwamen vast te zitten tussen de allereerste wandelaars die al gestart waren en ons tegemoet kwamen.

In het gedrang waren we ook elkaar nog kwijtgeraakt, alles bij elkaar heel vervelend en met als gevolg dat we pas 04:50 ipv 4 uur startten. Maar direct na de start was het nare gevoel weg want we werden gelijk zo aangemoedigd door de Nijmeegse studenten die de hele nacht waren doorgegaan, zodat we weer helemaal fris en vrolijk aan de tocht begonnen.

De laatste 10 km waren warm en zwaar over de lange Oosterhoutse dijk langs de Waal, vaak hebben we toen ook de sirenes van ambulances gehoord. Maar we waren half 4 binnen, echt snel want het was 52 km (volgens mijn Osmand ap zelfs 54,4 Km).We hadden het laatste stuk ook bijna niet gepauzeerd omdat Jasper heel erg last had gekregen van een oude knieblessure en zo snel mogelijk terug wilde zijn. De laatste 10 km waren voor hem extra zwaar omdat hij zo’n pijn had. Later bleek hij ook een lichte zonnesteek te hebben opgelopen want ’s avonds had hij ook koorts. Hij is de volgende dag niet meer gestart."

En dan de laatste dag

"Eigenlijk vond ik dat niet extra feestelijk dan de andere dagen, dan is de intocht ook al geweldig en al die dagendacht ik al; “uitbundiger dan dit kan het toch niet worden”. Ook is de Via Gladiola één lange, brede, rechte weg van ruim 4,5 km. Dus minder “intiem” dan intochten door het centrum van Nijmegen de andere dagen. Ook kwam ik er vrijdag vrij laat aan, ik denk dat als je er een paar uur eerder aankomt het feest vele malen groter is. Maar in elk dorpje of stad, in zon of in regen, is het onthaal groots en wordt je gedragen door het publiek. Dat begon op dinsdagochtend vroeg in Lent en Bemmel en eindigde vrijdagmiddag op de Via Gladiola."

Gegrepen door het virus

"Ik ben gegrepen door het virus en wil zeker proberen volgend jaar weer mee te doen. Alleen dan de voor mij verplichte 4x 40 km, dan hoop ik minder last van blaren te hebben en er nog meer van te kunnen genieten. Het waren echt geweldige dagen, een voorrecht om het mee te mogen maken en het mee te kunnen lopen. Je bent als het ware één grote hechte familie met elkaar, een gevoel waar ik nog weken van zal na genieten en volgend jaar opnieuw hoop te ervaren."

Serious request

"Voordat ik nog maar 1 km gelopen had had ik al bijna 200 euro opgehaald. De tussen stand is nu op http://www.devierdaagsesponsorloop.nl/lopers/monique-quak 175 euro. Op deze site kan ook de maand augustus nog gedoneerd worden. En op https://kominactie.3fm.nl/actie/stappen-voor-flappen 55 euro, hierop kan nog tot eind december gedoneerd worden. Een heel mooi resultaat waar ik heel blij mee ben. Toch hoop ik dat er nog meer mensen zijn die deze actie willen steunen, nu dat ik daadwerkelijk mijn doel heb gehaald. En dat in de zwaarste omstandigheden sinds jaren."